Op een doordeweekse middag in Rotterdam zitten we op de bank bij Alan. Hij is 47 jaar, vader van vier kinderen en sinds 11 januari 2024 huurder van een klein appartement via Housing First Rotterdam. Aan de kapstok hangt een Sheltersuit. “Ik doe hem nooit meer weg,” zegt Alan. Het is een tastbare herinnering aan een periode die hij zelf “een hel” noemt: de jaren waarin hij op straat leefde.
Alan kent beide kanten van de zorg. Jarenlang werkte hij als begeleider bij verschillende instellingen, onder meer in de verslavingszorg. Hij hielp mensen die zich staande probeerden te houden in een wereld vol regels, opvanghuizen en wantrouwen. Tot hij er zelf in terechtkwam. “Ik heb altijd cliënten begeleid,” vertelt hij. “Maar toen ik zelf deelnemer werd, voelde ik me vaak een nummer. Gesprekken waren er nauwelijks, behalve als ik gestraft moest worden. De kwaliteit van de zorg is echt achteruitgegaan.”
Het kantelpunt
Zijn dakloosheid begon niet met drugs, maar met een scheiding. Een koopwoning, twee auto’s, een baan in de zorg: het leek een stabiel bestaan. “Tot alles tegelijk wegviel,” zegt hij. Schulden stapelden zich op, verdriet werd weggedrukt met uitgaan en drugs. Tijdens de coronaperiode belandde hij definitief op straat. “Elke dag was overleven. Je kon ‘s ochtends vanaf 08:00 uur terecht bij inloophuis De Sluis (Rotterdam) om te douchen en op te warmen, maar om vier uur ’s middags sloot dat en begon het weer opnieuw. Buiten slapen, of hopen dat je ergens even terecht kon. Het was een hel.”
Een jas die verschil maakte
In die periode kwam Alan in contact met Bob, een veldwerker van het Leger des Heils. Hun gesprekken vormden het begin van een vertrouwensband. Bob hielp Alan stap voor stap zijn weg te vinden in het zorgsysteem en gaf hem een Sheltersuit om de koude nachten door te komen.
“Het belangrijkste vond ik dat je hem helemaal dicht kon ritsen. Je spullen waren veilig bij je, en je had toch een soort cocon. Eén minpuntje had hij,” grijnst Alan terwijl hij naar de zak wijst. “Als het regende, liep er water bij de zakken naar binnen. Maar verder… ik heb hem nog steeds. Hij hoort bij mijn verhaal.”
Van straat naar sleutel
Het pad naar een eigen huis was allesbehalve recht. Klinieken, tijdelijke studio’s, afwijzingen, weer terug de straat op. Tot Housing First uiteindelijk wél groen licht gaf. In januari 2024 kreeg Alan de sleutel. Het eerste halfjaar bleef moeilijk – zijn huis fungeerde meer als clubhuis dan als veilige plek. Maar de geboorte van zijn dochtertje bracht een nieuwe verantwoordelijkheid. “Ik wist: als ik zo doorga, raak ik haar kwijt. Dat wilde ik niet.”
Met steun van begeleiders en instanties koos hij voor een andere weg. Inmiddels is hij bijna tien maanden clean. Elke week bezoekt hij een CA-meeting en sinds twee maanden zet hij zich actief in als cliëntenraadslid bij het Leger des Heils, om er te zijn voor anderen die nog midden in de opvang of op straat leven.
Ik doe mijn Sheltersuit nooit meer weg.
- Alan, voornamlig dakloos -
Blik vooruit
Wat Alan misschien het meest bezighoudt, is hoe moeilijk het is om structureel uit dakloosheid en verslaving te komen. Veel mensen blijven vastzitten in het dagelijks gevecht om te overleven. Juist daarom wil hij zijn verhaal delen. Niet om medelijden te wekken, maar om te laten zien dat verandering wél mogelijk is.
“Veel mensen denken dat dakloze mensen er zelf voor kiezen. Natuurlijk heb ik fouten gemaakt. Maar niemand kiest ervoor om buiten te slapen. Niemand kiest voor die kou, die eenzaamheid. Wat je nodig hebt, is iemand die je blijft zien en die niet opgeeft. Dat kan het verschil maken.”
Dag voor dag
Als je Alan vraagt naar de toekomst, is zijn antwoord bescheiden: dag voor dag. Clean blijven. Zijn studie tot ervaringsdeskundige afronden. Contact houden met zijn kinderen en familie. En verder bouwen aan een leven dat weer van hem is.
Hij pakt nog een keer de Sheltersuit van de stoel. “Deze jas herinnert me eraan waar ik vandaan kom. Maar ook aan de mensen die er voor me waren toen ik niets had. Dat gun ik iedereen.”
Wat jij kunt doen
Voor meer dan 40.000 mensen in Nederland is een veilige nachtrust geen vanzelfsprekendheid. Een Sheltersuit is geen oplossing voor dakloosheid, maar wel een onmisbare bescherming tegen kou en regen. Met jouw steun kunnen we meer mensen zoals Alan helpen de nacht door te komen.
Doneer nu en geef iemand warmte en veiligheid
