Digital Sleep Out: maffen met je mobiel

Een Digital Sleep Out met een Twist. Zo omschrijft wooncoach Fransiska Nikollaj van Linc naar Zorg de inzamelingsactie die ze samen met ‘haar jongeren’ voor Sheltersuit organiseerde.  Fransiska:

“Als wooncoach in Den Bosch begeleid ik jongeren tussen de 18 en 25 jaar. Ieder heeft zijn eigen verhaal, we bieden passende begeleiding die aansluit bij de hulpvraag van de jongeren. Als Linc naar Zorg proberen we bij hun unieke stories aan te sluiten, om ons te verbinden op een gelijkwaardige manier. Met positieve energie bouwen we samen aan een nieuwe weg. Het is een heerlijke baan! Daarom zeg ik ook nooit dat ik naar mijn werk toe moet. Coachen is eerder onderdeel van mijn leven.

In overleg met mijn jongeren heb ik besloten om een Sleep Out te organiseren. Om geld in te zamelen voor kwetsbare daklozen en vluchtelingen. Ook zij hebben net als de jongeren hun eigen verhaal. Ons plan was om als groep onder de sterrenhemel te slapen, bijvoorbeeld ergens in de natuur, om daarmee geld in te zamelen. We waren net bezig het idee uit te werken toen corona roet in het eten gooide. Tijd voor topoverleg in de groep! Wat doen we nu?”

Snurken op het balkon, pitten in de tuin

“Tijdens ons groepsgesprek werd benadrukt dat Sheltersuits juist in deze crisistijd hard nodig zijn. Die opmerking stookte het vuurtje onmiddellijk op. Ons event moest en zou doorgaan. De clue van het verhaal? We besloten er gewoon een Digital Sleep Out van te maken met als thema: ‘buiten slapen met een twist’.
Snurken op je balkon, pitten in je tuin, maffen in een tent. Het maakte allemaal niet uit. Als je maar een nachtje voor het goede doel zou doorbrengen en je online zou verbinden. Op afstand vanwege corona!

Op LinkedIn en Instagram hebben we ons event gepromoot en in de nacht van 8 op 9 mei hebben meer dan twintig mensen meegedaan. Online hebben we foto’s, ervaringen en verhalen uitgewisseld. Een van de jongeren vroeg zelfs of hij nog een nachtje buiten mocht slapen, zo gemotiveerd was hij. Samen met mijn drie kids heb ik de nacht doorgebracht in onze achtertuin.”

Jongeren hebben feeling met daklozen

“Wat heel belangrijk is. Je moet de jongeren erbij betrekken en niet opdragen wat ze moeten doen. Probeer ze te porren voor een zaak waar ze feeling mee hebben, anders krijg je zo’n project niet van de grond. Dakloosheid is een thema dat onder jongeren speelt. In 2018 waren alleen in Nederland al 39.300 daklozen waarvan 12.600 tussen de 18 en 30 jaar. We zijn daarom trots dat we 655 euro hebben opgehaald. Goed voor twee Sheltersuits!”

Een warme plek voor haar kind wil iedere moeder

“Sociale doelen heb ik altijd graag gevolgd en zo is Sheltersuit op mijn radar verschenen. Vooral het uitdelen van de kinderpakken op Lesbos heeft een gevoelige snaar geraakt. Een warme en beschutte plek voor je kind om te slapen. Dat is toch het minste wat een moeder wil. Wat een relatief eenvoudige oplossing als een Sheltersuit al niet kan doen. Prachtig!

Wat me verder inspireert is het verhaal van de oprichter. Volgens mij had Bas voor het commerciële succes kunnen gaan met een eigen modelijn, maar hij koos een andere weg. Dat spreekt tot de verbeelding.”

Confrontatie met eigen vooroordelen

“Voordat ik bij Linc naar Zorg terecht kwam, heb ik zelf een tijdje op de daklozenopvang in Den Bosch gewerkt. Daar ben ik flink met mijn eigen vooroordelen geconfronteerd. Die verdwenen als sneeuw voor de zon toen ik het gesprek aanging met daklozen.

Achter al mijn projecties bleek gewoon een mens te zitten! Van vlees en bloed, net als ikzelf. Soms belanden mensen in moeilijke situaties door eigen keuzes of externe omstandigheden. Geloof me! Dakloos worden kan iedereen gebeuren, daar ben ik nu wel achter. Een mens is echt meer dan een optelsom van beslissingen en gedrag.”

We zijn geconditioneerd om snel een oordeel te vellen. Je ziet een dakloze en denkt meteen ‘Gelukkig leef ik zo niet’. Het gevolg van al dat labelen? Het maakt het makkelijker om je ogen te sluiten voor al het leed.

Tijdens mijn carrière heb ik geleerd om goed naar mensen te luisteren. Pas als je iemands verhaal leert kennen, krijg je empathie, komt sympathie bovendrijven. Dan volgt vanzelf de realisatie: ‘Zo verschillend zijn wij niet.’”

Ieder mens heeft een story

“De jongeren die ik begeleid hebben net als ieder mens allemaal hun eigen krachten en talenten, valkuilen en problemen. Als zorgaanbieder proberen we aan te sluiten bij ieders unieke verhaal. Twee keer in de week koken we samen. Tijdens de maaltijd praten we over alledaagse dingen en over hetgeen wat bij hen speelt, we gaan geen onderwerp uit de weg. Alles kan en mag besproken worden.

Verder hebben we een spelletjesavond, kijken films, gaan een eind wandelen en maken samen schoon. Collega sportcoaches nemen de jongeren mee om te boksen of om lekker te trainen in een park of in de gym. We bieden passende begeleiding onderweg naar het zelfstandig wonen.

Zo werken we aan het aangaan van gezonde sociale contacten, werk en dagbesteding. De jongeren werken vanuit hun eigen kracht en talent aan deze leefgebieden. Want één ding vinden mijn jongeren vreselijk om te horen. Dat ze beperkt zijn, of dat er iets mis met ze is. Dat vinden ze echt niet tof. En gelijk hebben ze! Dakloos, vluchteling, jongere, coach ... als we durven te kijken naar elkaars overeenkomsten in plaats van staren naar verschillen is de verbinding aangaan als mens 'a piece of cake'."