Berlijn heeft te maken met een van de koudste winters in jaren – met temperaturen onder het vriespunt. Deze winter werkte de Sheltersuit Foundation samen met Arztmobil (een mobiel initiatief van doktersbusjes), een programma van Caritas, om Sheltersuits te verstrekken aan de meest kwetsbare mensen in Berlijn.
Berlijn heeft te maken met een van de koudste winters in jaren – met temperaturen onder het vriespunt. Overleven op straat is een echte uitdaging geworden voor de daklozen. De weinige opvangcentra in Berlijn kunnen de grote onbeschutte gemeenschap die momenteel onder haar bruggen leeft, niet huisvesten.
In 2020 telde Duitsland 860.000 mensen zonder huis. Deze winter werkte de Sheltersuit Foundation samen met Arztmobil (een initiatief van mobiele doktersbusjes), een programma georganiseerd door Caritas, om Sheltersuits te verstrekken aan de meest kwetsbare personen van Berlijn.
Via het Caritas Arztmobil-initiatief verlenen Kristina en haar collega’s medische hulp aan daklozen. Nu ze goed bekend is met Sheltersuit, verdeelt ze de jassen onder haar cliënten – allemaal mensen die geen onderdak hebben.
We zijn twee dagen op pad geweest met Kristina en haar collega Theresa, om de gemeenschap die zij dienen te leren kennen. Veel van hun cliënten leven al vele jaren op straat en zijn afhankelijk van sociale hulpprogramma’s zoals dit.
“Sommige dagen neem je het mee naar huis en voel je je emotioneel uitgeput.”
Kristina, Artzmobil team Berlin
Met een solidair nieuw partnerschap tussen Caritas en Sheltersuit, wordt onze missie om warmte te bieden aan de daklozengemeenschap in Duitsland eindelijk gerealiseerd.
De afgelopen maand konden we samen met Arztmobil en Caritas de meest kwetsbaren in Berlijn voorzien van 80 hoognodige Sheltersuits.
Caritas heeft een inzamelingsactie opgezet om te doneren voor deze missie, die je hier kunt blijven steunen:
Jeanette (44) komt oorspronkelijk uit Bonn in Duitsland en is al twaalf jaar dakloos, met korte verblijven in verschillende opvangtehuizen. Vorig jaar verhuisde ze naar Berlijn.
Jeanette worstelt nog steeds met alcoholisme, maar met een aanstekelijke, positieve kijk op het leven heeft zij de steun gevonden die zij nodig heeft van de kleine gemeenschap van mensen met wie zij kampeert, onder de brug van het Berlijnse treinstation op Bahnhof Zoo.
Hier heeft Jeanette ook haar nieuwe partner ontmoet, die haar ondanks hun huidige levenssituatie veel geluk brengt.
Jeanette
Sebastian (35) leeft op straat sinds hij een jaar geleden zijn baan verloor. Hij maakt deel uit van de daklozengemeenschap die met Jeanette kampeert onder de brug van het Berlijnse treinstation op Bahnhof Zoo.
Theresa heeft vele jaren aan liefdadigheidswerk gewijd. Ze komt oorspronkelijk uit Keulen en heeft zich bij Caritas aangesloten om te kunnen blijven werken met de echt kwetsbaren.
In de loop der jaren heeft Theresa relaties opgebouwd met veel van haar onbeschermde cliënten – die haar allemaal ongelooflijk dierbaar zijn.
Zij vertelde ons een verhaal over Reinhard (69), een vriend in de daklozengemeenschap, die tijdens zijn schuilplaats bij het busstation Innsbrucker Platz vermist raakte.
Theresa’s story about Reinhard
Konrad
De Maybach Ufer in Berlijn-Kreuzberg is slechts een van de vele plaatsen waar de Berlijnse daklozen zijn samengekomen om hun winteronderkomens te bouwen.
Een aantal van de daklozen leeft in tenten en heeft geprobeerd een veilige ruimte te creëren die zij hun thuis kunnen noemen. Een van hen is Konrad, een vriendelijke en bescheiden man die net voor Kerstmis zijn appartement verloor en nu een leven op de straten van Berlijn moet zien op te bouwen.
Hij vertelde ons hoe mensen zijn tent op wrede wijze vernielden, waardoor het weinige dat hij nog had, volledig geruïneerd werd.
Wij ontmoetten Isbah en Gaspar, die onderdak en rust zochten op de Moabiter Brücke-brug in Berlijn. Beiden zijn ze uit Roemenië gereisd om informeel werk te vinden op bouwplaatsen – alles om een verblijfplaats te vinden.
Wegens Covid sloten veel van deze illegale bedrijven en kwamen mensen zonder werk en onderdak te zitten.
Zittend op de brug met niets meer dan een deken, vertelde Gaspar dat hij drie kinderen had, met een vierde op komst. En dat hij er, net als Isbah, naar verlangde om naar huis, naar Roemenië, terug te keren.
