Aan de voet van de Taurusgebergte
Aan de voet van de Taurusgebergte in Syrië, waar de zomers droog en warm zijn, ligt aan de Turkse grens de stad Kamishli (Qamishli). Een middelgrote stad met vele etniciteiten. Dat is wat oud-inwoner, Aberoni, ook zo erg mist aan zijn stad. “Iedereen was aardig en gezellig. Samen feesten we met elkaar. Het was één grote familie”, vertelt Aberoni.
Aberoni legt uit dat hij daar een mooi leven had samen met zijn vrouw en drie kinderen. Hij nam het bouwstenen-bedrijf van zijn vader over. Zijn bedrijf had een oppervlak van wel 1000 vierkante meter en samen met een ploeg van tien werknemers werkten zij met grote, zware machines. ‘s Avonds nam de avondploeg het over en zo werd er dag en nacht gewerkt aan het bouwen van stenen. Twintig jaar heeft Aberoni hard gewerkt voor het familiebedrijf. Tot hij gedwongen werd het allemaal achter zich te laten.
Zijn weg naar Nederland
Het mooie, gezellige en saamhorige leven wat Aberoni in Syrië had opgebouwd moest hij tot groot verdriet verlaten. Zijn stad was niet meer veilig en hij vertrok samen met zijn gezin over de grens naar buurland Turkije. Aberoni nam het risico om de gevaarlijke weg naar Nederland als eerste te nemen. De afspraak was dat wanneer hij veilig zou overkomen, zijn gezin later zou volgen. Eenmaal in Nederland werd hij over een periode van meer dan een half jaar overgeplaatst naar verschillende asielzoekerscentra waar hij met honderden anderen asielzoekers samen woonde. Het lichtpuntje in deze migratie is dat zijn gezin hem uiteindelijk vergezelde.
Integreren in Nederland
Via zijn vriend Fadi kwam hij terecht bij Sheltersuit Foundation. Op de oude locatie waar Sheltersuit nog in de kinderschoenen stond, begon Aberoni te werken als vrijwilliger. Hij leerde voor het eerst kleding maken. “Ik had geen ervaring, maar het was wel makkelijk om te leren. Gelukkig vind ik het leuk om met mijn handen te werken. Maar ik had helaas ook geen andere keuze. Soms moet je er het beste van maken”, vertelt hij.
Maar wat voor Aberoni het belangrijkste was, is dat hij bij Sheltersuit de Nederlandse taal kon leren. Bij Sheltersuit heeft hij mensen ontmoet die hem konden helpen met de taal leren om zo ook sneller te kunnen integreren. Dat contact met andere mensen was volgens Aberoni de sleutel tot integratie. “De vrijwilligers bij Sheltersuit hebben mij geholpen met het vinden van een nieuw huis en hielpen mij met mijn post. Ze hebben mij warm verwelkomt. Het doet me denken aan thuis.” zegt Aberoni.
En nu verder
Twee jaar lang heeft Aberoni als vrijwilliger gewerkt bij Sheltersuit Foundation. Omdat hij graag in loondienst wil loopt hij nu stage bij Hassing Totaalstoffering BV. Voor Aberoni is het een spannende tijd en hij durft nog niet te zeggen of hij daar in vaste loondienst zal komen, maar hij heeft er wel een goed gevoel over: “Ik heb mijn werk, land en vrienden achter moeten laten. Ik weet dat ik mijn leven weer op moet bouwen en dat wil ik ook heel graag.” Hij hoopt dat wat hij in Syrië heeft opgebouwd hier ook kan opbouwen. Hij zou graag een eigen onderneming starten in de stoffering waarbij hij zijn sociale leven weer kan opbouwen. Weer een grote familie zijn.
