Elke Sheltersuit vertelt zijn eigen verhaal. Dat is het levensverhaal van de eigenaar: een dakloze of vluchteling. Kim is dakloos en verslaafd. Ze gunt ons een kijkje in het leven op straat.
Een turbulent leven vol foute mannen, drugs en dakloosheid. Zo is het leven van de 42-jarige Kim uit Eindhoven te omschrijven. De moeder van 4 zoons (21, 18, 10, 9) leidt een rauw bestaan waaronder een groot verdriet schuilgaat. Kim is het gezag over haar twee jongste kinderen kwijtgeraakt. De kids worden momenteel opgevoed door haar moeder. Met de hulp van Maikel Snels van het outreachend straatteam Ervaring die Staat gloort er weer een toekomst.
Kim durft van zich af te bijten en ze draagt het hart op de tong. “Laat mij maar vertellen”, zegt ze aan het begin van het interview. “Je weet toch niet welke vragen je moet stellen.” De dakloze moeder legt uit dat haar roots in een Eindhovens kamp liggen. Daar groeide zo op als middelste van 5 kids. Het was allesbehalve een harmonieus gezin. “Toen mijn ouders gingen scheiden, was ik een peuter van 3. De plek van mijn vader werd ingenomen door een stiefvader. Hij heeft me tien jaar lang misbruikt.”
Vat vol explosieve emoties
Mede door deze traumatische ervaring ontspoort Kim in de pubertijd. Op haar veertiende belandt ze zelfs in een internaat. “Daar heb ik tenminste normen en waarden meegekregen, want van huis uit heb ik vooral geleerd hoe ik moet stelen.” Twee jaar lang gedijt ze in een omgeving die haar structuur biedt, maar daarna staat ze weer bij haar moeder op de stoep. Opnieuw komt de kwaaie tiener naar boven. Een vat vol explosieve gevoelens.
Kims moeder loopt na het misbruik van haar dochter rond met fikse schuldgevoelens. “Ze vroeg me ‘s avonds op tijd thuis te zijn, maar soms kwam ik pas na 3 nachten opdagen. Mijn moeder kon me niet aan. Ik spijbelde constant, hing hele dagen rond in de kroeg en had verkering met een jongen die bijna 10 jaar jaar ouder was.”
De tegendraadse, getraumatiseerde tiener heeft een goed stel hersens. “Bij mijn cito-toets had ik maar 1 foutje. Zonder werkelijk te blokken, haalde ik op het vwo altijd ruime voldoendes.” Het baat Kim niet, want in het kamp zijn school, een opleiding en een carrière onbelangrijk. “Een vrouw hoort snel kinderen te krijgen. Dat is de gang van zaken. Mijn moeder vroeg vaak: ‘wanneer ga je eraan beginnen?’”
Op reis met dure bagage
Toch loopt het anders. Op haar 17de reist Kim via Colombia af naar de Verenigde Staten. Haar bagage? Kleding, een tandenborstel én 3 kilo heroïne. “Ik werd gearresteerd en vervolgens door de autoriteiten teruggehaald naar Nederland. Als kroongetuige liep het voor mij met een sisser af. Een vriendin uit die tijd heeft 22 jaar vastgezeten!”
Net als vier jaar eerder staat Kim op haar 18de wederom op de stoep van haar moeder in stadsdeel Gestel, in De Bennekel. Daar leert ze een nieuwe kerel kennen. Hij is 26 jaar ouder. “Hij was wat je nu een loverboy noemt. Via hem ben ik de prostitutie ingerold. Van mijn 18de tot mijn 21ste heb ik 7 dagen per week gewerkt. Mijn verdiende geld gebruikte ik onder meer voor sigaretten en soms boekte ik een kamer in een hotel.”
"Op een gegeven moment had ik echt
tabak van kerels."
In haar drie jaren als prostituee wisselt ze van pooier. De tweede souteneur zal later de vader van haar twee oudste zoons worden. Het blijkt een man met losse handjes te zijn. “Hij deelde mijn oudste zoontje, toen een jochie van 3 maanden, een klap uit. Ik heb hem direct verlaten!”
Kim legt uit dat ze het vertrouwen in mannen langzaam is kwijtgeraakt door het misbruik en haar ongelukkige relaties. “Ik had toen echt tabak van kerels. Op mijn 20ste ben ik samen met mijn zoontje in Stratum gaan wonen. Dat was het enige gelukkige jaar in mijn leven. Wij met zijn tweetjes. In alle rust.”
Onbehandelde trauma’s
De idylle duurt slechts een jaar, want het verleden haalt Kim in. Ze krijgt een flinke depressie. De oorzaak? Haar vele onverwerkte trauma’s. De behandelaar deelt Kim mee dat ze niet in aanmerking komt voor EMDR, een therapie voor het verwerken van trauma’s en verlies. Hij adviseert haar ‘die kist maar dicht te laten zitten’. “Daar zat ik dan thuis met mijn sores. Ik maakte mijn post niet meer open, betaalde mijn rekeningen niet meer. Op een gegeven moment ben ik mijn huis uitgezet.”
Als moeder van (inmiddels) 2 kinderen staat ze plots op straat. Volgens Kim gaf Jeugdzorg haar daarna 2 opties. Of ze staat haar kinderen ‘vrijwillig’ af aan haar moeder. Of er volgt een gedwongen uithuisplaatsing, waarna haar kinderen worden ondergebracht bij een bevoegde instantie.
Kim is radeloos en ze besluit een eind aan haar leven te maken. Bij de apotheek haalt ze een spuit op, bij een dealer koopt ze heroïne. Meerdere malen probeert ze een overdosis te nemen. Het lukt niet. “Uiteindelijk heb ik er 1 ding aan overgehouden: een verslaving.” Een lange periode van 7 jaar dakloosheid volgt.
Street wise
In het begin van die periode loopt ze de vader van haar oudste twee kinderen tegen het lijf. Haar voormalige partner maakt haar wegwijs op straat. Waar kan je in relatieve rust slapen, hoe kom je aan eten? “In die jaren haalden we onze maaltijden uit containers van fastfoodketens. Tegenwoordig zit daar een slot op.” De ex-partner van Kim adviseert haar ook een mes en schroevendraaier mee te dragen. Altijd handig om deuren mee te openen en voor zelfverdediging.
“Op straat is een vrouw voor mannen vooral een object.” Zo vraagt een dealer haar of ze zin heeft om wat coke te roken. Kims antwoord? “Natuurlijk!” Terwijl Kim rookt, laat de dealer zijn broek zakken. Hij verwacht een tegenprestatie. “Of ik even op mijn knieën voor hem plaats wil nemen.” Kim maakt direct duidelijk dat ze daar niet van gediend is. De dealer pakt haar vast, maar Kim weet zich los te rukken. “Natuurlijk ben ik niet dom”, zegt ze lachend. “Hij mag dan sterker en sneller zijn, maar niet met zijn broek op zijn enkels!”
"Voor die klotecoke zal ik nooit
op mijn rug gaan liggen."
Slimme Kim is ‘street wise” en weet zich als dakloze, verslaafde vrouw goed te handhaven. “Natuurlijk heb ik in het verleden als prostituee gewerkt. Toch zal ik nooit voor die klotecoke op mijn rug gaan liggen.” Het geld om haar verslaving mee te voeden, verdient ze op een andere manier. “Ramkraken voor de coke, proletarisch winkelen voor mijn lunch en avondeten.”
Slapen doet ze in treinstellen en in parkeergarages. Vaak in kleine groepen. “Dan kan je een oogje in het zeil houden en opletten dat de politie niet onverwacht arriveert. In de winter lig je samen natuurlijk ook een stuk warmer.”
Vooruit durven kijken
Op haar 30ste kickt Kim ‘cold turkey’ af wanneer haar derde zoontje geboren wordt. Een drugsvrije periode van maar liefst 12 jaar volgt. Toch krijgt ze een terugval en daarom gaat Kim sinds 2 jaar weer als dakloze door het leven. Ze leefde tot voor kort in een tentje waar op een dag straatwerker Maikel Snels voor haar ‘deur’ staat. “Hij ziet me echt staan, gaat voor me door het vuur.”
Het outreachend straatteam van Ervaring die Staat heeft Kim toen direct van straat gehaald, omdat ze in een slechte lichamelijke conditie verkeerde. Zelf heeft ze daarom nooit gebruik gemaakt van een Sheltersuit.“Ik ken het product wel en het is echt een uitkomst voor mensen die buiten moeten verblijven.”
Van het inktzwarte pad dat regelrecht naar de dood loopt, is ze inmiddels af. Voorzichtig durft Kim weer aan de toekomst te denken. Een leven waarin ze weer voor 2 jongste kinderen mag zorgen.
*Kim is een gefingeerde naam in verband met haar privacy
