Gemeenschap van gelijkgestemde radicalen

Deze winter hebben we 750 Shelterbags uitgedeeld in de Pacific NorthWest (regio in het noordwesten van Amerika) in samenwerking met lokale organisaties “Greater Good”, “Northwest”, “Rose Haven” en Transition Projects. Met uw hulp waren we in staat om de Shelterbags naar het westen van de Verenigde Staten te brengen, helemaal vanuit onze sociale fabriek in Zuid-Afrika waar ze werden geproduceerd.

Velen die op straat leven ervaren een groot isolement en hebben geen toegang tot mensen met de middelen en toegewijde aanwezigheid om hun welzijn te garanderen. Wij erkennen dat er meer nodig is dan een product of liefdadigheid om verandering te brengen in het leven van individuen en gemeenschappen die getroffen zijn door armoede en trauma. Daarom richten we ons op het opbouwen van relaties met partnerorganisaties die met beide benen op de grond staan en luisteren we naar de stemmen en het leiderschap van mensen die ervaring hebben. Leiderschap van mensen die zelf ervaring hebben. We bezochten Portland om hun stemmen te betrekken bij de oplossingen van degenen met macht en middelen tot degenen die rechtstreeks door de problemen worden getroffen.

Sommigen van ons denken misschien dat dakloosheid een gevolg is van persoonlijk falen. Maar mensen die voltijds werken met een minimumloon in Portland betalen tot 80% van hun salaris aan huur alleen.* om verandering te creëren, moeten we bereid zijn te luisteren naar de getroffenen zonder oordeel. Wij zijn hier om onze geleerde lessen te delen.

We leerden dat de stad Portland een belofte deed om alle dakloze mensen op te vangen Helaas kon dit niet worden waargemaakt. Meer mensen kwamen uit andere staten, en mensen werden nog steeds weggestuurd bij de deuren van overvolle opvanghuizen.

Net toen we in Portland aankwamen, kondigde burgemeester Ted Wheeler een plan aan om de daklozen- en huisvestingscrisis in Portland aan te pakken. Het plan omvat het verbod op ongesanctioneerd kamperen in de stad, waarbij het opzetten van een tent illegaal en beboet wordt. De stad heeft plannen om drie grote gereguleerde, gesanctioneerde locaties te creëren, met gemakkelijke toegang tot geestelijke gezondheidszorg en verslavingszorg, evenals meer veilige plekken voor daklozen om te verblijven

Maar wat betekent dit eigenlijk?

Greater Good Northwest

Eboni Brown, directeur van Greater Good Northwest, nam in 2019 contact met ons op via Instagram. Op dat moment waren we nog niet in staat om Shelterbags aan Portland te leveren. Maar een paar jaar later kon de samenwerking eindelijk van start gaan.

Greater Good, een non-profit geboren in het midden van de pandemie, geeft prioriteit aan huidige en historisch onderbedeelde gemeenschappen, dus gekleurde mensen, zwarte mensen, inheemse mensen, LGBTQIA+ en voormalig gevangenen. Al deze gemeenschappen hebben landelijk de minste diensten als het gaat om huisvesting ondersteunende diensten.

Eboni veranderde een oud motel in een alternatieve opvang in een gebied met zeer beperkte middelen. Het is een niet-gecategoriseerde opvang. Dit betekent dat iedereen zijn eigen kamer heeft met een deur die op slot kan. Hier heeft Greater Good een overgangsprogramma met casemanagement om mensen naar huisvesting te begeleiden en ervoor te zorgen dat ze die huisvesting kunnen behouden. “We zijn er om hen te ondersteunen bij die overgang terug naar huisvesting.”

Greater Good streeft er ook naar de manier te veranderen waarop dakloze deelnemers in hun gemeenschap worden geholpen. Door het ontwikkelen en onderhouden van betekenisvolle relaties met de mensen die zij bedienen, kan hun team optreden als bemiddelaar en verbinder tussen deelnemers en een verscheidenheid aan diensten voor daklozen in de omgeving.

“Ik geloof echt in het werk dat Sheltersuit doet, mensen in dienst nemen die anders geen kans zouden hebben op deze mogelijkheden. Ik geloof in de missie van Bas en ik begrijp waar hij vandaan komt. Ik heb veel mensen verloren op straat, dus zijn boodschap spreekt me echt aan.”

Ashley en Richard logeren al zes maanden bij Greater Good.

“Armoede ontwrichten begint bij onszelf. Het begint met het gebruiken van mijn macht en privilege om kansen te geven aan deze gemeenschap.”

De gemeenschap besefte onze waarde

Terwijl de opvang in de opvanghuizen was gehalveerd om de verspreiding van Covid-19 tegen te gaan en alle diensten werden gesloten, begon Greater Good als een mobiel team dat voedsel bracht naar zelfs de diepe bossen omdat niets anders open was. “Niemand wilde deze plek in hun buurt,” zegt Eboni. “Er werd tegen ons geschreeuwd en iedereen wilde deze plek sluiten. Dat is het probleem met gemeenschappen over de hele wereld. Mensen hebben liever dat deze mensen op de stoep slapen dan dat ze in een opvanghuis in hun buurt terechtkomen. Dit slaat nergens op, een echte gemeenschap zou niet moeten vechten om middelen. Je concurreert niet, je deelt. We moesten veel aan de gemeenschap doen om hier allemaal naast elkaar te kunnen bestaan. Nu zijn meerdere mensen in deze gemeenschap afhankelijk van ons voor kleding, voedsel en diensten. Dus ja, er was veel tegenwerking maar toen de mensen zich onze waarde realiseerden, kwamen er positieve veranderingen. Ze weten dat ze ons kunnen bellen als ze iemand in nood zien, en iemand zal om te helpen.”

Eboni

Toen Eboni 6 jaar oud was ontmoette ze John, de enige dakloze in de buurt. Hij zei tegen haar dat ze hem met rust moest laten, en van daaruit ontwikkelde zich een vriendschap. Hij was degene die als eerste aantoonde dat dakloze mensen ook onze buren zijn, of ze nu een huis hebben of niet. Hij liet haar zien dat iedereen die hier woont deel uitmaakt van je gemeenschap. “En mijn leven is sindsdien volledig gewijd aan diensten verlenen.”

Sinds het overlijden van haar zus in 2019 is Eboni een stuk radicaler geworden. “Want dat is de enige manier om dingen gedaan te krijgen hier. Ik wil mijn vrienden alle mogelijke kansen geven om gebruik te maken van de diensten en het systeem zoals het voor hen bedoeld is. Ik kon dat bij geen enkele organisatie waarvoor ik werkte, dus het was leuk om mijn eigen systeem te ontwikkelen. Alle mensen die voor mij werken zijn radicale individuen. Veel van hen heb ik ontmoet toen ik protesteerde.”

Mike

Een van die mensen is haar collega Mike. Ze hebben elkaar ontmoet op straat tijdens de vele demonstraties over de politie moord op George Floyd in mei 2020. Mike leidt het veldwerkersprogramma bij Greater Good Northwest. Hun radicale aanpak is gebaseerd op het identificeren van individuele behoeften en het aannemen van mensen die ervaring hebben met het dakloze leven. Mike vertelt “We voegen de ideeën van Mutual Aid en Direct Action, wat betekent dat ik mijn tijd spendeer met het bouwen van relaties met mensen. Zo kan ik meer te weten komen over dakloosheid waardoor dakloze mensen beter geholpen kunnen worden.”
Mutual Aid is een idee en praktijk gebaseerd op de beginselen van directe actie, samenwerking, wederzijds begrip en solidariteit. Mutual Aid is niet gebaseerd op liefdadigheid, maar op het bouwen en voortzetten van nieuwe sociale relaties waar mensen geven wat ze kunnen en krijgen wat ze nodig hebben, buiten onrechtvaardige systemen van machtssystemen.

Mike vertelt ons dat dit specifieke kamp waar hij ons naartoe brengt, erg zichtbaar is, makkelijk te zien vanaf de brug. Hierdoor is dit een kamp waar veel mensen beginnen als ze voor het eerst op straat zijn omdat ze weten waar het is.

“Een van de moeilijkste dingen is om kampen binnen te gaan zonder vertrouwen. Toen ik dit voor het eerst deed, duurde het maanden voordat sommige mensen met me wilden praten. Maar als ik een Shelterbag kan brengen, die zo’n onmiddellijke verandering in hun dagelijks bestaan is, is dat een groot deel van het opbouwen van respect en vertrouwen.”

Paulo

Paulo, 30 jaar oud, heeft nog nooit in zijn leven gekampeerd, maar na een ruzie met familie leert hij een kampvuur te maken om warm te blijven. Geen gemakkelijke taak in het meedogenloze klimaat van Portland. Hij stapt naar voren om met me te praten en laat me ons interview filmen. Als hij zich overweldigd voelt, vraag ik hem of hij wil dat ik stop. Hij zegt ‘nee, het is oké. Maar dit is geen manier van leven. Ik probeer er niet aan te denken. ga meestal naar de achterkant van het bos om naar mijn muziek te luisteren en te dansen.

“Landelijk zijn er vier keer zoveel lege woningen om in te wonen, als er mensen zijn die buiten wonen. Het probleem is de prijs, en waar die eenheden zich bevinden. Hoe meer tijd je in een kamp doorbrengt, hoe moeilijker het is om weer een woning te vinden. De mensen die meer kans hebben uit de dakloosheid komen, zijn degenen die op zichzelf blijven.”

Diane

We ontmoetten Diane, 60 jaar oud, voor de winteropvang in Beaverton. Ze had al gehoord over de Shelterbags die naar de stad kwamen en ze was zo opgewonden om ons tegen te komen. Ze heeft meer dan een paar nachten buiten geslapen en heeft meerdere malen in de regen gestaan. Ze zei, “er zijn veel mensen die drijfnat worden buiten. De Sheltersuit biedt de ultieme oplossing voor dit probleem.“

Toen ze net naar Portland verhuisde, ging Eboni werken bij Rose Haven, onze andere partner. Hier is ze ooit begonnen met het doucheprogramma dat in de loop der jaren talloze vrouwen heeft geholpen, Eboni’s beste vriendin Liz is de ontwikkelingsdirecteur. Deze twee zijn uitstekende voorbeelden van ons “people helping people” principe en we zijn zo trots om met hen samen te werken.

“Ik hoef nooit meer een natte slaapzak te hebben.”

– Diane

Rose Haven

Op woensdag 9 november organiseerde Rose Haven een distributie-evenement, waarbij veertig Shelterbags werden uitgedeeld aan vrouwen die buiten moesten slapen. “Dit was een wereldwijde samenwerking om deze Shelterbags naar Oregon te krijgen en onze gasten waren zo dankbaar vandaag,” zegt Liz in een interview met de lokale media. “Dank aan iedereen die extra hard heeft gewerkt om dit mogelijk te maken. Samen kunnen we zoveel doen. 25 jaar geleden was er een onderzoek dat uiteindelijk Rose Haven werd. Vandaag heeft Oregon het op één na hoogste percentage onbeschermde dakloze mensen in de Verenigde Staten. De Sheltersuit foundation is zo nodig en ontstaan op een vergelijkbare manier als Rose Haven, door te luisteren naar de mensen. Let op elkaar deze winter mensen. Het wordt koud buiten.”

“Voor de mensen die buiten in Oregon wonen, is dit zo cruciaal. Als je slaapzak nat wordt en je hebt geen tent, wordt deze echt kletsnat. Het wordt in feite wegwerpbaar.”

Tracy
Tijdens het distributie-evenement hadden we buiten een camera opgesteld. Wie wilde worden gefotografeerd, werd uitgenodigd om op de foto te gaan. Daar ontmoetten we Tracy, die ons uitnodigde om haar tent te komen bekijken. Op dat moment was ze haar spullen aan het inpakken om ofwel bij de tent achter te laten in de hoop dat het er nog zou zijn of mee te nemen in een geleende auto. Ze maakte zich klaar om naar de rechtbank te gaan voor een voogdijhoorzitting.

“Ik heb nog nooit zo’n slaapzak gezien. Het laat zien dat de man die dit ontworpen heeft echt medelijden heeft met mensen in minder fortuinlijke situaties. Ik ben blij dat ik een slaapzak nodig had. Ik had dit niet verwacht, ik ben dankbaar.”

Source: More Than A Place to Lay My Head — ThinkTank (thinktank-inc.org)