“Probeer er niet aan te wennen.”

“We woonden in Grays, bij Tilbury, mijn gezin en ik. We waren in een huisbrand en ik verloor mijn ouders. Ik kreeg mijn broer eruit….maar mijn vader en moeder kreeg ik er niet uit. Nadat ik mijn ouders verloren had, verloor ik mijn hoofd. Ik greep naar de drank. Maar ik heb nu al zeven jaar niet meer gedronken.”

Jammer genoeg praat William niet meer met zijn overlevende familie. “Ik spreek nooit met mijn broer. Maakt hij zich zorgen om me? Ik weet het niet, ik weet het gewoon niet.”

William woont in een kleine wijk van Holborn, op het kruispunt bij de metro. “Ik praat graag met mensen, ik ken bijna iedereen hier in de buurt. Ik doe bijna elke dag hetzelfde. Ik neem het zoals het komt, maar ik ben nog steeds ‘outgoing’, ik heb het nog niet echt opgegeven.”

“Ik ben een gediplomeerde zorgassistent en fysio, dat is wat ik vroeger deed, met gehandicapte kinderen. Maar toen raakte ik in dit gat. Als je er eenmaal diep in zit, is het moeilijk om eruit te komen.”

William mist een plek die hij zijn thuis kan noemen, en een plek om zijn bezittingen neer te zetten. Met de start van Covid-19 verslechterde de situatie van William plotseling.

“Twee jaar geleden had ik een tent, buiten bij Sainsbury’s. Ik had foto’s aan de muur, bloemen, alles. Iedereen vond het geweldig omdat het op een huis leek. Maar toen kwam de gemeente en vernietigde het.”

William kwam terug om te ontdekken dat hij al zijn spullen en papierwerk kwijt was. “Dat is wat ze doen. Ze brengen ons verder, maar waar gaan we heen?”

Op de dag dat we William spraken, had hij net een boete gekregen van de plaatselijke autoriteiten. “Ze brengen de boete [politie] voor het geval dat, maakt ze dapperder. Ze hebben me een boete van 800 pond gegeven, alleen omdat ik hier zit.” Er is een kans dat William in de gevangenis belandt als hij de boete niet betaalt. Dat is hem al eerder overkomen. Het leven is in sommige opzichten makkelijker in de gevangenis, maar, zoals hij zegt: “Wie wil er nou opgesloten zitten?”

William was blij een Shelterbag te ontvangen, vooral omdat hij de vorige twee jaar de meeste van zijn bezittingen had verloren. Na één nacht in een Shelterbag te hebben geslapen, had hij al het voordeel van een betere nachtrust gevoeld.

William vraagt de mensen niet te oordelen over de daklozen en heeft wat advies voor degenen die nieuw zijn op straat:

“Er zijn hier veel slimme mensen, gekwalificeerde mensen. Er zijn mensen die dingen voor hun land hebben gedaan: er zijn hier ook veel soldaten. Maar de manier waarop mensen tegen ons zijn, beïnvloedt ons psychologisch, het kan een cyclus worden. Doe je best om er uit te komen, want een vers iemand kan snel hulp krijgen. Probeer je best te doen om er niet aan te wennen.”

Ze werken het beste in de regen denk ik. We krijgen geen sneeuw in Londen. Alleen koudere regen.

– William